De cyborg kan het
lichaam nooit helemaal weg-
schrijven
Zeker, ook deze vrolijke of boosaardige tekstverwerker tobt heel wat af met zijn/haar lichaam (daar heb je het al, het probleem van de geseksueerde taal).
Net als 'gewone mensen': Moet ik een griepprik halen? Een bril tegen prikkende beeldschermoogjes? Zit het agressie-gen in mijn familie? Hormonen slikken of melk drinken tegen broze botten? Prenataal onderzoek laten doen? Een doorsmeerbeurt bij de dokter, de schoonheidsspecialiste of het fitnesscentrum?
Lichamen van cybernetisch en organisch materiaal moeten net zo goed worden gerepareerd en gereproduceerd, en zijn net zo goed onderhevig aan veroudering, verval, ziekten en storingen. De klassieke grove lichaamscategorisaties mogen dan gedeconstrueerd en verfijnd zijn tot micro-elektronische kleinschaligheid en DNA-gepriegel, weg zijn ze bepaald niet.
Zelfs niet in cyberspace, de ultieme cyborgleefwereld van de computernetwerken, waar de aangekoppelde cyborgs slechts lichaamloos verschijnen als tekstverwerkende of van hyperlink naar hyperlink klikkende inlognamen. Wie denkt dat een lichaamscategorisatie als sekse er op het Internet niet toe doet, vergist zich. Ten eerste blijken de Net-cyborgs twee keer zo vaak een mannenlichaam te hebben. Zij die toevallig een vrouwenlichaam bezitten, hebben immers nog altijd duizend- en-een dingen tegelijk aan hun kop - daar is niks aan gedeconstrueerd, helaas.
Ten tweede is het zo dat sommige cyborgs met een mannenlichaam het ook op het Net niet kunnen nalaten te spelen met hun geslachtsorganen - letterlijk of figuurlijk. En soms betrekken zij daar cyborgs met een verondersteld vrouwenlichaam bij, via e-mail of beeldschermbabbels. Niks gefixeerde identiteit voorbij, niks sekse voorbij voor wie toevallig een typische meisjesnaam als inlognaam gebruikt. Veel vrouwen veranderen dan ook hun sekseverraderlijke inlognaam in een meer neutrale. Tegenwoordig gaan sommigen er van uit dat een Net-cyborg met een vrouweninlognaam in feite een man is, totdat het tegendeel is bewezen. Maar ja, hoe doe je dat - waarschijnlijk met controlevragen over het tussenbeense. En zo zijn we wel heel erg ver verwijderd van de lichaamloze cyborg.
Dit maakt in elk geval twee dingen duidelijk:
1) Sekse op het Net heeft meer te maken met taal, naamgeving en projecties dan met een werkelijk lichaam. Een andere inlognaam voldoet om digitale hijgers van je lijf te houden, en so wie so bestaan ongewenste digitale intimiteiten alleen uit taal. (Tussen haakjes: het komt bovendien veel minder voor dan de reguliere media alsmaar suggereren. Op straat, in de kroeg of per telefoon komt dit soort ge-etter veel vaker voor, en is het bovendien veel bedreigender.)
2) Tegelijkertijd is het lichaam nooit helemaal weg te schrijven. Ook bij de Net-cyborg duiken er voortdurend stukjes lichaam op. Dat is ook helemaal niet erg, bepaalde lichaamsonderdelen zijn reuze handig bij Internet-gebruik. Je hoofd erbij houden kan geen kwaad, en je hart ook niet. En hands-on werken zonder handen kan wel, maar dan heb je wel een speciaal toetsenbord nodig.
Het Net biedt in elk geval één voordeel: niemand ziet hoe je haar zit...